مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود :

حضرت نوح(ع) بعد از این که با ده بیست نفر سوار کشتی شدند یکدفعه به یاد پسرش افتاد.

خطاب آمد : «انهُ لَیسَ مِن أَهلِکَ» او از اهل تو نبود ، بی‌خود به او چسبیده بودی .

ان شاء الله این در مذهب شیعه پیشامد نمی‌کند.

این آیه را بنده برای قوت قلب شما خواندم که صلواتی بفرستی، دستی به دست بمالی و بچه‌هایت را

نگاه کنی ببینی خداوند اولاد خوب به شما داده است. اگر هم نداده از روی مصلحت بوده است.


این هم خوب است. کارهای خدا را امضا کن . اگر امضا نکنی غصه‌ها را خورده‌ای و همه از کیسه‌ات رفته است.

اگر دانستیم خدا خیر ما را می خواهد غصّه نمی‌خوریم. کارهایی که او می‌کند همه برای ما خوب است.

پس با اختیار خود آن را امضا کن. مشیّت خدا ، مشی خداست ؛ آن را امضا کن .

به یک حساب محمد و آل محمد(ص) مشیّت هستند .


اگر کارهای خدا را امضا کردی خیلی خیر برایت می‌بارد. خوش اخلاقی به سوی شما روی می‌آورد،

باطن شما هم با خدا آشتی کرده است. از این ساعت به بعد تمام زندگی‌ات را درست برو.

هر کجا باز دیدی دارید تکان می‌خورید، صلواتی بفرست و مواظب باش که صفایت با خدا به هم نخورد.

( خبرگزاری تسنیم ) .